indywidualna, grupowa, partnerska, zbiorowa.
rozmowa kierowana, ankieta, miniwykład, dyskusja panelowa, parafraza.
film edukacyjny pt. Zaloguj się, zdjęcie pt. Social Media, ankieta na temat korzystania młodzieży z portali społecznościowych, fragmenty Orędzia Papieża Benedykta XVI na 47. Światowy Dzień Środków Społecznego Przekazu pt. Portale społecznościowe: bramy prawdy i wiary, nowe przestrzenie dla ewangelizacji, fragment artykułu Katarzyny Blak, Portale społecznościowe jako narzędzie edukacyjne.
1. Propozycja modlitwy na rozpoczęcie lekcji. Wierze w Ciebie…
2. Wyświetlamy poniżej zamieszczony schemat „Social Media” (lub rozdajemy uczniom ksero); obraz ma stać się inspiracją do wypowiedzi na temat mediów i ich roli w życiu młodzieży.
Pytania pomocnicze:
3. Przeprowadzamy wśród uczniów ankietę, na podstawie której uzyskamy informacje, jakie jest stanowisko naszych uczniów wobec portali społecznościowych. Ankietę komentujemy po jej wypełnieniu, natomiast pełne jej omówienie prezentujemy na następnej lekcji.
4. Zapowiadamy emisję filmu edukacyjnego pt. Zaloguj się.
1. Po emisji filmu dzielimy klasę na cztery grupy, każdej zostaje przydzielona nazwa grupy: teologiczna, dziennikarska, naukowa, pedagogiczna. Podczas emisji filmu uczniowie wyłapują argumenty za potrzebą i ważnością portali społecznościowych przemawiające (zgodnie z rodzajem grupy) do teologa, dziennikarza, naukowca, nauczyciela. Uczniowie zapisują je na kartkach, następnie na ich podstawie formułują wystąpienie grupy. Każda grupa prezentuje swoje argumenty podczas zaaranżowanej dyskusji panelowej.
2. Tę cześć lekcji podsumowuje nauczyciel w miniwykładzie, który może przygotować na podstawie treści artykułu z załącznika 2.
1. Wykorzystujemy fragmenty Orędzia papieża Benedykta XVI na 47 Światowy Dzień Środków Społecznego Przekazu pt. Portale społecznościowe: bramy prawdy i wiary, nowe przestrzenie dla ewangelizacji.
2. Uczniowie łączą się w pary i losują jeden z poniższych fragmentów orędzia, następnie przygotowują parafrazę poniższego tekstu, czyli swoimi słowami wyrażają jego sens.
Szczególnie znaczącym sposobem dawania świadectwa będzie wola dawania siebie innym przez gotowość cierpliwego i naznaczonego szacunkiem angażowania się w ich pytania i wątpliwości na drodze poszukiwania prawdy i sensu ludzkiego istnienia. Pojawienie się w sieciach społecznościowych dialogu na temat wiary i wierzenia potwierdza znaczenie i wagę religii w debacie publicznej i społecznej.
To naturalne, że ten, kto wierzy, pragnie, zachowując szacunek i wrażliwość, dzielić się swą wiarą z ludźmi, których spotyka w świecie cyfrowym. Ostatecznie jednak, jeśli nasze dzielenie się Ewangelią może wydać dobre owoce, to dokonuje się to zawsze dzięki wewnętrznej mocy słowa Bożego, które porusza serca, zanim jeszcze podejmiemy jakikolwiek wysiłek. Zaufanie w moc działania Boga winno zawsze przekraczać wszelką pewność pokładaną w korzystaniu ze środków ludzkich. Także w środowisku cyfrowym, w którym łatwo podnoszą się głosy nazbyt rozpalone i konfliktowe i w którym niekiedy grozi zdominowanie pogonią za sensacją, jesteśmy wezwani do uważnego rozeznawania.
Wyzwaniem, przed którym muszą stanąć sieci społecznościowe, jest to, aby były one rzeczywiście powszechne: wspomagać je będzie wówczas pełny udział wierzących, którzy pragną dzielić się orędziem Jezusa i wartościami godności ludzkiej, które krzewi Jego nauczanie. Wierzący dostrzegają bowiem coraz bardziej, że jeśli Dobrej Nowiny nie będzie można poznać także w świecie cyfrowym, to może być ona nieobecna w doświadczeniu wielu osób, dla których ta przestrzeń egzystencjalna jest ważna.
Sieci społecznościowe mogą być nie tylko narzędziem ewangelizacji, ale również czynnikiem ludzkiego rozwoju. Na przykład w niektórych sytuacjach geograficznych i kulturowych, gdzie chrześcijanie czują się izolowani, mogą one umacniać poczucie ich rzeczywistej jedności z powszechną wspólnotą wierzących. Sieci ułatwiają dzielenie się bogactwem duchowym i liturgicznym, sprawiając, że ludzie mogą modlić się z żywym poczuciem bliskości tych, którzy wyznają tę samą wiarę. Prawdziwe i interaktywne zaangażowanie w pytania i wątpliwości tych, którzy są dalecy od wiary, powinno nam uzmysłowić potrzebę podtrzymywania przez modlitwę i refleksję naszej wiary.
Istnieją sieci społecznościowe, które w świecie cyfrowym stwarzają współczesnemu człowiekowi okazje do modlitwy, medytacji lub dzielenia się słowem Bożym. Mogą one jednak otworzyć także podwoje na inne wymiary wiary. Wiele osób odkrywa bowiem właśnie dzięki kontaktowi, który początkowo miał miejsce online, znaczenie kontaktu bezpośredniego, doświadczenia wspólnoty, a nawet pielgrzymki – będących nieustannie ważnymi elementami na drodze wiary. Szukając sposobów uobecnienia Ewangelii w środowisku cyfrowym, możemy zaprosić ludzi do przeżywania spotkań modlitewnych lub celebracji liturgicznych w konkretnych miejscach, takich jak kościoły czy kaplice. Nie powinno brakować nam konsekwencji czy spójności w wyrażaniu naszej wiary i świadectwa o Ewangelii w rzeczywistości, w której przychodzi nam żyć – fizycznej czy cyfrowej.
Wszechmocny i wieczny Boże
który stworzyłeś nas na Twoje podobieństwo
i poleciłeś nam szukać przede wszystkim tego, co dobre,
prawdziwe i piękne,
szczególnie w Boskiej Osobie Twego Jednorodzonego Syna,
Pana naszego Jezusa Chrystusa,
pomóż nam, błagamy Cię,
przez wstawiennictwo św. Izydora, biskupa i doktora,
abyśmy podczas naszych wędrówek w Internecie
kierowali nasze ręce i oczy tylko na to, co podoba się Tobie
i traktowali z miłością i cierpliwością
wszystkie te osoby, które spotkamy,
przez Chrystusa Pana naszego. Amen.
Święty Izydorze, módl się za nami!
Autorem modlitwy jest J. T. Zuhlsdorf, tłum. Asja Kozak.
Oryginalny tekst w jęz. angielskim i łacińskim znajduje się na stronie
http://www.catholic.org/isidore/prayer.htm. Święty Izydor jest patronem Internetu.
Film i zestaw pomocy duszpasterskich można pobrać bezpłatnie.
Patroni medialni: